Herkese Merhaba!
Evet bugün 3 Aralık Dünya Engelliler Günü. Aslında engelliler için bir gün ayrılması bile bizim zihinlerimizdeki ve kalplerimizdeki sorunu ortaya koymuyor mu? Eğer biz toplum olarak bu kardeşlerimize gereken değeri verebilsek, gereken sevgiyi aşılayabilsek böyle bir bilinçlendirme günü ortaya çıkar mıydı?
Malesef onlara asıl engeli biz yaratıyoruz. Gerek kendimizin onlara hor bakışları, görmezden gelmemiz gerekse çocuklarımızı bu bilinçle yetiştirmiyor olmamız. Bu davranışlarımız onları toplumdan uzaklaştırıyor, eve kapanmalarına neden oluyor. Halbuki onlara sevgiyle yaklaşsak, ortada bizi onlardan ayıran bir şey olmadığını onlara hissettirebilsek özgüvenleri artacak ve kalplerinde hissettikleri engel ortadan kalkacak. Tek ihtiyaçları olan onlara sevgi eli uzatmamız ve toplumun her alanında yapamadıkları şeylere rağmen onlara yer açmamız. Biz onlara fırsat verirsek ne kadar yüce gönüllü olduklarını ve engellerine rağmen ne kadar azimli olabildiklerini gösterebilirler.
Bir şeyi yapamıyor olmak engelli olmak mı demek. O zaman hepimiz engelli değil miyiz? Biz her şeyi gerçekten yapabiliyor muyuz? Yürüyemen, konuşamayan, duyamayan insanlar sadece bu yetilerini yerine getiremiyor. Bunun dışında bizden ne farkları var? Belki de bizim yapamadığımız çoğu beceriyi onlar yapabiliyor. Ki bunun örnekleri çok. Mesela biz bir cin ali bile çizemiyorken elleri olmadığı halde tablolarca resim yapan, vücudu sürekli titrediği halde çok güzel takılar yapan kardeşlerimiz var. Bir şeyleri yapamıyor olmak engel değildir. Bizde artık engel görmeyelim bunları. Onlara farklı birer varlık gibi değil daha çok sevgiye ihtiyacı olan özel kişiler olarak görelim.
Hem nereden biliyoruz ki bir gün kendimizin ya da bir yakınımızın bu engele takılmayacağını. Eğer başkalarını düşünmekten kaçınıyorsak bari kendimizi ya da ailemizdeki bireyleri düşünerek geleceğimizi buna hazırlayalım. Dünyamızda engel olabilecek her şey için bir el de biz atalım. Madem bugün bilinçlenmemiz için oluşturuldu. O zaman bugün bu konu hakkında daha fazla konuşalım, neler yapabiliriz diye birbirimize danışalım. Belki birkaçımızın ortaya attığı birer damla fikir göl olur bilemeyiz. Ben yapsam ben böyle düşünsem ne olacak ki kimse düşünmedikten sonra demeyelim bir insana bir kişi bile sevgiyle baksa, gülümsese belki o kardeşimizin o gece gülümseyerek uyumasına sebep oluruz.
Bu yüzden bu konuda başkasını görmesin gözünüz gelin biz kalbimizdeki engeli kaldıralım ve onlara kucak açalım.
Engelsiz kalplerle dolu bir dünya dileğiyle, HOŞÇAKALIN...
Yorumlar
Yorum Gönder